An
Głowa rodziny Bogów Niebios. Autorytet, protoplasta i decydent. Ziemia należała do Ana. Był On Wielkim Ojcem Bogów, Królem Bogów, Bogiem Słońca (Tworzenia). W niebie on przydzielał funkcje innym bogom i mógł wedle własnej woli zwiększć bądź zmniejszć ich rangę. Inanna twierdziła, że uczynił ją "przerażającą na całym niebie". Na ziemi nadawał królestwo, a jego decyzje były niezmienne.
Jego królestwem była przestrzeń nieba, a jego symbolem była gwiazda. Sumeryjskie słowo an oznacza niebo. An mieszkał w niebie i zgodnie z szumerskimi tekstami przybył na Ziemię w czasie wielkiego kryzysu lub też pojawiał w ceremonialnych inspekcjach - wtedy towarzyszyła mu jego małżonka. Insygniami Ana były - tiara (boże przybranie głowy) lub rogata czapka (Ryc.1), berło (symbol potęgi) i lew (symbolizujący główną rolę) albo byk.
Podobne symbole występują też u późniejszych bogów Egiptu. Najpierw żoną Ana była Ki (Ziemia), potem bogini Inanna. Jako jego małżonka czasami występuje również bogini Urasz. Jego synowie to Enlil i Enki, czasami również Iszkur, Girra, Nanna, Nergal oraz Sara. Był obojętny na sprawy ludzi.
Gdy władza Enlila zrównała się z władzą Ana, to funkcje obu bogów zaczęły się częściowo pokrywć.
An czczony był w Ur, Lagasz oraz w Uruk, gdzie jego przybytkiem była Biała Świątynia w okręgu świątynnym Kulaba
Najstarsze teksty nie wspominają o pochodzeniu Ana. W Enuma Elisz znajduje się wzmianka, że był synem Anszar i Kiszar.
Pierwszy znany współcześnie zapis jego imienia występuje na inskrypcji Mesanepady, króla Ur, która brzmi "Młody człowiek, wybrany przez Ana". Inskrypcja ta pochodzi z okresu około 2700 - 2600 r.p.n.e.
data utworzenia: 14.10.2010
ostatnia aktualizacja treści: 04.01.2015
źródła:
Aristokles - Platon: Atlantyda - Włodzimierz Janusz Szypra
Ancient Mesopotamian Gods and Goddesses