Okres Dżemdet Nasr
(ok. 3100 p.n.e. - ok. 2900 p.n.e.)Nazwa okresu pochodzi od współczesnej nazwy miejscowości położonej na północny wschód od Babilonu. W tym czasie kultura sumeryjska była rozprzestrzeniona na obszary północnej Mezopotamii, Wyżynę Irańską oraz Anatolię. Nadal rozwijała się gospodarska świątynna. Władza skupiona była w rękach królów-kapłanów.
Sumeryjskie organizmy państwowe, niewielkie terytorialnie, składały się z ośrodków miejskich oraz licznych osad i wsi, tworzących jeden samodzielny organizm. Królowie-kapłani, zarządzający dobrami bóstw, organizowali całą społeczność, zmuszając ją do prac przy rozbudowie i konserwacji urządzeń irygujących oraz pilnowania trzód, pracy na roli, rybołówstwa i polowań. Obowiązkiem poddanych boga było dostarczenie plonów, bydła, ryb i wszelkiej zwierzyny do magazynów świątyni. Za dostarczane dobra otrzymywali przydziały chleba, piwa, mięsa i ubrania.
W końcu IV tys. p.n.e. do Mezopotamii przybyły plemiona semickie, które założyły pierwsze państwa. Przybycie obcej fali ludów miało wyraźny wpływ na architekturę i sztukę Sumerów.
Pod koniec IV tysiąclecia p.n.e. północna Babilonia znajdowała się w orbicie kultury Uruk. Nie wiadomo, jakim językiem mówili wtedy lokalni mieszkańcy, ani czy dominacja kultury Uruk pociągnęła za sobą znaczniejsze przemieszczenie ludności sumeryjskiej na północ. Prawdopodobna jest hipoteza P. Steinkellera, zgodnie z którą po upadku kultury Uruk, w okresie niestabilności i zmian osadniczych, na tereny północnej Babilonii napływała ludność semicka. Proces ten trwał zapewne w okresie Dżemdet Nasr i WDI, a jego odzwierciedlenie (odchodzenie od wzorców południowych) widoczne jest w budownictwie świątynnym w rejonie Dijali.
data utworzenia: 19.09.2016
data ostatniej aktualizajci treści: 19.09.2016
źródła:
Północna Babilonia w okresie wczesnodynastycznym – Dorota Ławecka
Tajemnice glinianych tabliczek – Antoni Mierzejewski
Sztuka Starożytnego Wschodu – Antoni Mierzejewski